سرنگونی شاه ایران، پیروزی و روند انقلاب ایران بین سالهای 1977 و 1979 شگفتی ناظران خارجی را به همراه داشت، از دوستان آمریکایی شاه گرفته تا روزنامهنگاران و صاحبنظران سیاسی و اندیشمندان علوم اجتماعی از جمله افرادی نظیر خود من که به عنوان «متخصصین» انقلابات شناخته میشوند، همه ما با شگفتی و شاید ناباوری نظارهگر این وقایع بودهایم. همچنین بعضی از ما تشویق شدیم تا به بررسی واقعیتهای اجتماعی سیاسی ایران که در پس این وقایع نهفتهاند، بپردازیم. برای من این بررسی غیرقابل اجتناب بود، زیرا انقلاب ایران از بعضی جنبهها برایم پدیدهای خلاف قاعده و غیرعادی مینمود. بی‌گمان این انقلاب نوعی «انقلاب اجتماعی» است اما پدیدار شدن این انقلاب به ویژه در وقایعی که به سرنگونی شاه انجامید باعث به چالش کشیده شدن پیشبینیهایی شد که من در بررسی مقایسهای ـ تاریخی انقلاب‌های فرانسه، روسیه و چین مطرح کرده بودم.
)