استمرار در واحد زمان» و «وجود مسألهای» اصیل در عالم واقع، رابطهای برقرار است؛ از جمله موضوعات جنجال برانگیز حوزه فلسفه علم میباشد که تاکنونمورد توجه و بهرهبرداری های بسیاری قرار گرفته است. این که کارل پوپر کتاب گران سنگ خود«منطق اکتشاف علمی» را با این نقل قول از کانت آغاز کرده، دلالت بر اهمیت و حساسیت اینمدعای فلسفی دارد. پرسشی که به تبع از ادعای بالا در حوزه مطالعات امنیتی ـ و بسیاری دیگر ازحوزههای فعالیت علمی ـ قابل طرح میباشد، این است که: «مسأله اصیلی که در ورای مجادلاتدامنهدار پژوهش های امنیتی قرار دارد و به نوعی در تأیید یا تضعیف نظریهها و رویکردهای امنیتی مؤثر است، کدام است؟» دست یابی به این «مسأله اصیل» از آن روی که میتواند چارچوب و معیار بنیادینی را برای ارزیابی معادلات مختلف امنیتی به ما بدهد، ارزشمند و در خور تأمل است. بر این اساس فلاسفه علم در مواجه با طیف متنوعی از پارادایم ها،1 نظریهها 2 و رویکردها 3 در حوزه مطالعات امنیتی، نخست در مقام یافتن مبانی و اصولی برمیآیند که در ورای پارادایمها، نظریهها ورویکردها قرار دارند و به کار ارزیابی صحت ـ سقم و یا کارآمدی ـ ناکارآمدی، آنها میآید.