per
پژوهشکده مطالعات راهبردی
فصلنامه مطالعات راهبردی
1735-0727
2980-910X
2019-09-21
22
84
7
42
93769
Research Paper
فراتحلیل پژوهشهای سیاسی مبتنی بر رهیافت گفتمانی در ایران
A Meta-Analysis of Discourse-Based Political Research in Iran
حمیدرضا رحیمی
1
ابوالفضل دلاوری
abdelavari@gmail.com
2
دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی تهران (نویسنده مسئول)
دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی تهران
پس از حدود نیم قرن از مطرحشدن رهیافت گفتمانی در حوزه علوم اجتماعی و سه دهه بهرهگیری از این رهیافت در پژوهشهای سیاسی در ایران، انجام پژوهشی در مورد این پژوهشها ضروری به نظر میرسد. بر این اساس، در این مقاله این سؤال مطرح شده که پژوهشهای مبتنی بر رهیافت گفتمانی در ایران دارای چه گرایشهایی در سطح نظری و مضمونی بوده و دچار چه کاستیها و چالشهایی هستند؟ در پاسخ به این پرسش تلاش شده تا با فراتحلیل حجم نمونهای (201 مورد) از پژوهشهای سیاسی مبتنی بر رهیافت گفتمانی و گرایشهای نظری و تنوع موضوعات و مضامین غالب آن در پژوهشهای ایرانی نشان داده شود. همچنین یافتههای پژوهش نشان میدهد که این پژوهشها در دوسطح میزان انطباق دقیق این پژوهشها با رهیافت گفتمانی و نیز نقدهای وارده بر این رهیافت در سطح جهانی دچار آسیبها و چالشهایی هستند.
After three decades of using the discourse-based approach to carry out political research in Iran, it seems necessary to do research on these research works. Therefore, this study asks what inclinations are reflected in both the theoretical framework and the content of discourse-based pieces of research in Iran and what the shortcomings and challenges are. In order to answer this question, this article has sought to present the theoretical inclinations, variety of subjects, and the dominant themes in Iranian research works through a meta-analysis of a sample size of 201 pieces of discourse-based political research. The findings of the article show that these research works have shortcomings and face challenges at two levels, namely the extent to which they conform to the rules of the discourse-based approach and criticisms of this approach at the international level.
https://quarterly.risstudies.org/article_93769_0c4cf57ed79c40e9214507007f5437ff.pdf
رهیافت گفتمانی
فراتحلیل
پژوهشهای گفتمانی
ویژگیها
کاستیها
Discourse-Based Approach
Meta-analysis
Discourse-Based Research
Features
Shortcomings
per
پژوهشکده مطالعات راهبردی
فصلنامه مطالعات راهبردی
1735-0727
2980-910X
2019-09-21
22
84
43
70
93773
Research Paper
بررسی سیاست اصلاحات قلمروهای مدیریت محلی در ایران
A Study of Reform Policy for Local Management Zones in Iran
ناصر برکپور
1
سیامک مسعودی
siyamak.masoudi@yahoo.com
2
عضو هیئت علمی گروه برنامهریزی شهری دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر
کارشناسی ارشد برنامهریزی شهری دانشگاه هنر (نویسنده مسئول)
از نظر نویسندگان این مقاله، تفرق سیاسی و عملکردی، ضعف سازوکار هماهنگی و همکاری بین مدیران و مسئولان، بیتوجهی به کارایی و اثربخشی اقتصادی، ابهام قانونی در نظام تقسیمات کشوری، ضعف در حوزه مشارکت مردمی و از همه مهمتر فقدان سیاست مشخص و برنامهریزیشده در تصمیمگیریها درباره تجزیه یا ادغام قلمروها ازجمله پیامدهای سیاست قلمرویی وضع موجود ایران است. برایناساس، اگر سیاست ادغام قلمروها بهصورت برنامهریزیشده و با واگذاری برخی اختیارات به سطوح محلی و کاهش رایزنیهای سیاسی و تأثیر عوامل غیررسمی همراه باشد، میتواند برای برخی از حوزههای قلمرویی ایران مناسب باشد.
The authors of this article maintain that the current territorial policy in Iran has resulted in a number of issues, including political and functional divisions, flawed mechanisms for coordination and cooperation between managers and officials, disregard for economic efficiency and effectiveness, legal ambiguity in the system of administrative divisions in the country, lack of public participation, and, most importantly, lack of a clear and well-crafted policy for making decisions about dividing or merging territories. In light of the above-mentioned issues, it can be said that the merger of territories could contribute positively to some territorial divisions in Iran if it is carried out in a well-planned manner, some authority is delegated to local bodies, fewer political consultations are made, and the influence of unofficial factors becomes less strong.
https://quarterly.risstudies.org/article_93773_9d1d7417423f97a5d5abc28e99e75229.pdf
اصلاحات قلمرویی
تقسیمات کشوری
ادغام
تجزیه
مدیریت محلی
کارایی
Territorial Reforms
Administrative divisions
Merger
Dividing
Local management
Efficiency
per
پژوهشکده مطالعات راهبردی
فصلنامه مطالعات راهبردی
1735-0727
2980-910X
2019-09-21
22
84
71
104
93776
Research Paper
تأثیر فرهنگ راهبردی بر تصمیم گیری در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران
Impact of Strategic Culture on Foreign Policy Decisions of the Islamic Republic of Iran
حسین سلیمی
hosseinsalimi@yahoo.com
1
امین حجازی
2
استاد روابط بینالملل دانشگاه علامه طباطبایی
دانشجوی دکتری روابط بینالملل دانشگاه علامه طباطبایی (نویسنده مسئول)
تجربه نشان میدهد کشورهایی با جایگاه بینالمللی مشابه ولی سنتهای فرهنگی متفاوت، در مقابل رویدادها و تحولات به روش یکسانی تصمیمگیری نمیکنند. این ناشی از آن است که فرهنگ راهبردی، نظام ارزشی در زمینه تصمیمگیری فراهم میکند که سیاست خارجی کشورها را تحت تأثیر قرار میدهد. برایناساس، در این مقاله تلاش شده است به این سؤال پاسخ داده شود که فرهنگ راهبردی چگونه بر تصمیمگیری سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران تأثیر میگذارد؟ فرضیه نویسندگان مقاله این است که فرهنگ راهبردی جمهوری اسلامی از طریق تعریف هویت ملی ایرانی- اسلامی و نقشهای ملی خاص، تصمیمگیری سیاست خارجی ایران را تحت تأثیر قرار میدهد.
Experience shows that countries with similar international status but different cultural traditions do not make decisions in the same manner as each other in the face of new developments. The reason is strategic culture provides a system of values in the field of decision-making, which affects a country's foreign policy. This article is an attempt to answer how strategic culture influences foreign policy decisions of the Islamic Republic of Iran. The authors assume that the Islamic Republic's strategic culture influences its foreign policy decisions through defining an Iranian-Islamic identity and specific national roles.
https://quarterly.risstudies.org/article_93776_ac25c000652f7e6eb566095efc434664.pdf
فرهنگ راهبردی
تصمیمگیری
سیاست خارجی
نقش ملی
هویت
strategic culture
Decision-making
Foreign Policy
National Role
identity
per
پژوهشکده مطالعات راهبردی
فصلنامه مطالعات راهبردی
1735-0727
2980-910X
2019-09-21
22
84
105
134
93789
Research Paper
تأثیر برجام بر جایگاه راهبردی ایران در نظام بین الملل
Impact of JCPOA on Iran's Strategic Status in International System
رضا خلیلی
rezakhalili1@gmail.com
1
محمد بابایی
mbabaee48@gmail.com
2
کاظم لطفی حاج آباد
3
استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی تهران (نویسنده مسئول)
استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی تهران
کارشناس ارشد علوم سیاسی از دانشگاه خوارزمی تهران
هدف اصلی این مقاله، تلاش برای تدوین چارچوبی دقیق و قابل سنجش برای بررسی و تحلیل تأثیر برجام بر جایگاه راهبردی ایران در نظام بینالملل است. در این راستا، با استفاده از اسناد و منابع کتابخانهای و اینترنتی موجود و با بهرهگیری از مدل سوات، به بررسی و سنجش تأثیر برجام بر جایگاه راهبردی ایران در قالب دو محور قدرت- ضعف و تهدید- فرصت پرداخته میشود. نتایج و یافتهها فرضیه مقاله را مبنی بر اینکه برجام باعث ارتقای جایگاه راهبردی ایران در نظام بینالملل شده است بهصورت کمی و دقیق تأیید میکند.
Studies and analyses carried out about the 2015 Iran nuclear deal, officially known as the Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), have not properly and accurately addressed the impact of the agreement on Iran's strategic status. This article seeks to study and analyze the impact of the JCPOA on Iran's strategic status in the international system through defining an exact and measurable framework. The authors have studied and measured the impact of the JCPOA on Iran's strategic status with the help of documents and resources available in libraries or on the Internet and by using SWOT analysis to identify strengths, weaknesses, opportunities, and threats. The results and findings confirm the research assumption that the JCPOA has elevated Iran's strategic status in the international system.
https://quarterly.risstudies.org/article_93789_736187f4ff5d937d0bc0f2e62f2eb139.pdf
برجام
جایگاه راهبردی
مذاکرات هسته ای
نظام بین الملل
ایران
JCPOA
Strategic Status
Nuclear negotiations
International System
Iran
per
پژوهشکده مطالعات راهبردی
فصلنامه مطالعات راهبردی
1735-0727
2980-910X
2019-09-21
22
84
135
164
93796
Research Paper
راهکارهای تضمین اجرای دستور موقت دیوان بین المللی دادگستری
Impact of JCPOA on Iran's Strategic Status in International System
محمد عابدی
dr.m.abedi@um.ac.ir
1
اعظم امینی
amini.az@um.ac.ir
2
استادیار حقوق خصوصی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد (نویسنده مسئول)
استادیار حقوق بینالملل دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد
در خصوص الزامآوربودن دستور موقت دیوان بینالمللی دادگستری برای دولت مخاطب تردیدی نیست؛ اما دربارۀ شیوههای تضمین اجرای چنین دستوری، رویه دیوان متفاوت بوده است. صدور دستور موقت در قضیه عهدنامه مودت و الزام آمریکا به صدور مجوزهای صادرات قطعات هواپیما برای دولت ایران و مانع ایجادنکردن بر سر راه صادرات اقلام غذایی و دارویی به ایران و شواهد حاکی از نقض مفاد این دستور از سوی آمریکا، دوباره مسئلۀ درجه الزام دستور موقت و تضمین اجرای آن را مطرح کرده است. این مقاله با مطالعه رویه دیوان و مستندات حقوقی بینالمللی، طبیعت تعهدات موضوع دستور موقت و شرایط تحقق نقض آن را واکاوی و شیوههای تضمین اجرای دستور موقت را با تأکید بر قضیه عهدنامه مودت بررسی کرده است.واژگان کلیدی: دستور موقت، عهدنامه مودت، دیوان دادگستری، مسئولیت دولت
Studies and analyses carried out about the 2015 Iran nuclear deal, officially known as the Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), have not properly and accurately addressed the impact of the agreement on Iran's strategic status. This article seeks to study and analyze the impact of the JCPOA on Iran's strategic status in the international system through defining an exact and measurable framework. The authors have studied and measured the impact of the JCPOA on Iran's strategic status with the help of documents and resources available in libraries or on the Internet and by using SWOT analysis to identify strengths, weaknesses, opportunities, and threats. The results and findings confirm the research assumption that the JCPOA has elevated Iran's strategic status in the international system.
https://quarterly.risstudies.org/article_93796_6c979207f860cd8525fc5d9b9742edfc.pdf
دستور موقت
عهدنامه مودت
دیوان دادگستری
مسئولیت دولت
JCPOA
Strategic Status
Nuclear negotiations
International System
Iran
per
پژوهشکده مطالعات راهبردی
فصلنامه مطالعات راهبردی
1735-0727
2980-910X
2019-09-21
22
84
165
192
93799
Research Paper
محرمانگی در دیپلماسی؛ تحولات و چشم انداز
Confidentiality in Diplomacy: Developments and Prospects
کاظم تاجیک
kaazemtaajik@gmail.com
1
علی اصغر کاظمی زند
2
کیهان برزگر
kbarzegar@hotmail.com
3
دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
استاد و عضو گروه روابط بین الملل دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی واحد علوم تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
دانشیار و عضو گروه روابط بینالملل دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی واحد علوم تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
تحولات صورتگرفته در حوزههای عمومی و روابط انسانی که تأثیرات خود را بر مفاهیم کلانی مانند حاکمیت بر جای گذاشته است، بر موضوع محرمانگی در دیپلماسی نیز تأثیر گذاشته و بهرغم استمرار پوستهای از آن در مناسبات دیپلماتیک، سیری در تطور مفهومی آن ایجاد کرده است که منجر به ایجاد ترکیب بهظاهر پارادوکسیکال دیگری با عنوان «محرمانگی شفاف» شده است. به این ترتیب، تا زمانی که نظام دولت- ملت وجود داشته باشد، موضوع پنهانکاری نیز وجود خواهد داشت، اما محتوای آنچنان تغییر کرده و خواهد کرد که با وجود وحدت لفظی، شباهت زیادی به محرمانگی بهشکلی که در کتب کلاسیک و حتی مدرن دیپلماسی از آن یاد میشده است، نخواهد داشت.
The authors of this article believes the developments that have taken place in public-related fields and human relations, which have influenced macro concepts such as sovereignty, have had an impact on the issue of confidentiality in diplomacy as well and have created a trend in its conceptual evolution–despite its traces being found in diplomatic relations–which in turn has created another seemingly paradoxical concept called "transparent confidentiality". The article would conclude that as long as a nation state system remains in place, the issue of secrecy will continue to exist. However, its content has undergone and will undergo such changes that, despite literal similarity, it will no longer look much like the concept of confidentiality used in classic books and even modern diplomacy.
https://quarterly.risstudies.org/article_93799_1454a7edf40e94bd9f74c79910646a0f.pdf
دیپلماسی
محرمانگی
دیپلماسی پنهان
شفافیت
محرمانگی شفاف
Confidentiality in Diplomacy
Hidden Diplomacy
Transparency
Transparent Confidentiality
per
پژوهشکده مطالعات راهبردی
فصلنامه مطالعات راهبردی
1735-0727
2980-910X
2019-08-23
22
84
193
202
93801
Research Paper
آموزش و پرورش و امنیت ملی: چارچوبی برای تحلیل و دستورکاری برای پژوهش (یادداشت راهبردی)
.
مهدی میرمحمدی
1
دانشآموخته روابط بینالملل از دانشگاه تهران؛ پژوهشگر مطالعات امنیتی
درک رایج از امنیت ملی در میان سیاستگذاران و کارگزاران اجرایی کشور، آن را بیشتر وظیفه نهادهای نظامی، اطلاعاتی و انتظامی تصور میکند. همچنین، برخی شواهد ساختاری مانند ایجاد کمیسیون مختص امنیت ملی در مجلس شورای اسلامی یا وجود شوراهای مستقلی در این زمینه مانند شورای عالی امنیت ملی یا شورای امنیت کشور، این معنا را متبادر میکند که در عمل، امنیت ملی و موضوعات مرتبط با آن قابل تمییز و تفکیک از سایر حوزهها و امور مربوط به کشورداری است. این در حالی است که آنچه امنیت ملی خوانده میشود، نه یک بُعد خاص از اداره کشور، بلکه نتیجه یا محصول کشورداری کارآمد در ابعاد سیاسی، فرهنگی-اجتماعی، زیستمحیطی، اقتصادی و دفاعی است. به بیان دیگر، امنیت برآمده از کشورداری یکپارچه، متوازن و خردگرایانه در هر کدام از ابعاد مذکور است. یکپارچگی کشورداری به معنی آن است که اداره کشور «بستهای به هم پیوسته» است که در آن نمیتوان مسائل یک حوزه را از مسائل دیگر ابعاد جدا کرد؛ بلکه باید همزمان به اثرگذاری و اثرپذیری ابعاد از یکدیگر توجه کرد
.
https://quarterly.risstudies.org/article_93801_ba5743d3efa4d62b317e67ce34942c73.pdf
آموزش و پرورش
امنیت ملی
کشورداری
حکمرانی
افسران اطلاعاتی