پس از حدود نیم قرن از مطرحشدن رهیافت گفتمانی در حوزه علوم اجتماعی و سه دهه بهرهگیری از این رهیافت در پژوهشهای سیاسی در ایران، انجام پژوهشی در مورد این پژوهشها ضروری به نظر میرسد. بر این اساس، در این مقاله این سؤال مطرح شده که پژوهشهای مبتنی بر رهیافت گفتمانی در ایران دارای چه گرایشهایی در سطح نظری و مضمونی بوده و دچار چه کاستیها و چالشهایی هستند؟ در پاسخ به این پرسش تلاش شده تا با فراتحلیل حجم نمونهای (201 مورد) از پژوهشهای سیاسی مبتنی بر رهیافت گفتمانی و گرایشهای نظری و تنوع موضوعات و مضامین غالب آن در پژوهشهای ایرانی نشان داده شود. همچنین یافتههای پژوهش نشان میدهد که این پژوهشها در دوسطح میزان انطباق دقیق این پژوهشها با رهیافت گفتمانی و نیز نقدهای وارده بر این رهیافت در سطح جهانی دچار آسیبها و چالشهایی هستند.