در حالی که ایالات متحده طی بیست سال اخیر از رشد سریع اقتصادی برخوردار بود، بسیاری از کشورهای فقیر، همچون برخی از فقیرترین کشورهای جهان در صحرای افریقا، نسلی داشتند که افت شدید معیارهای زندگی را تجربه میکرد. هزینه شخصی مصرف طی سالهای 1980-98 در ایالات متحده هر سال به صورت سرانه 1/9 درصد افزایش یافته، در حالی که این رقم در صحرای آفریقا به طور متوسط سالانه 1/2 درصد کاهش یافته است(1). آیا نابرابریها در میزان درآمد و رشد در مناطق مختلف جهان دارای «اهمیت استراتژیک» است، و اگر چنین است، ایالات متحده باید چه سیاستهایی اتخاذ کند تا به این مسایل استراتژیک جواب گوید؟ تمرکز بر دامنه و محدودیتهای کمک خارجیایالات متحده، به عنوان ابزاری سیاسی برای پرداختن به نابرابریهای جهانی درآمد،روشنگر خواهد بود.