نظریه امنیتی‌سازی یکی از پرکاربرد‌ترین و بحث‌برانگیزترین نظریههای امنیتی معاصر است که توسط پژوهشگران در تبیین پدیده‌ها و اقدامات مختلف امنیتی بهکار گرفته شده است. این مقاله درصدد کاربرد و پیاده‌سازی این نظریه در حوزه نادیده گرفته شده و کمتر کارشدۀ امنیت داخلی با بررسی موردی آسیب‌شناسی امنیتی‌سازی شبکه‌های اجتماعی مجازی در جمهوری اسلامی ایران بر اساس روش پژوهش کتابخانهای- اسنادی است. نویسنده ضمن اذعان به سخت‌تربودن امنیتی‌سازی مسائل داخلی نسبت به مسائل خارجی، معتقد است که مواردی نظیر تعدد بازیگران تصمیم‌گیر و ابهام در صلاحیت بازیگر امنیتی‌ساز، چارچوب‌بندی و تصویرسازی نامناسب از تهدید، بیتوجهی یا کمتوجهی به ویژگی‌های بافت اجتماعی و تنوع مخاطبان، سیاستگذاری نامناسب و غیرامنیتینکردن بهموقع از مهم‌ترین عواملی بوده که امنیتی‌سازی شبکه‌های اجتماعی مجازی را در جمهوری اسلامی ایران با چالش مواجه کرده است.
)