این مقاله به دنبال بررسی نقش نهادهای اطلاعاتی در کشورداری است. نویسنده کشورداری را به عنوان فعل ذاتی دولت تعریف می کند و فلسفه وجودی نهادهای اطلاعاتی را نقش آفرینی در کشورداری دانسته و معتقد است که سازمان های اطلاعاتی چهار نقش شناختی، نظارتی، صیانتی واجرایی را در راستای کارامدی کشورداری برعهده دارند. این نوشتار رابطه فعالیت اطلاعاتی و حکمرانی را ارتباط تکوینی می داند و برآن است که فعالیت اطلاعاتی برآمده از الزامات حکمرانی است و حکمرانی نیز بدون فعالیت اطلاعاتی ممکن نیست. نویسنده سه رهیافت نظری تاریخی نسبت به اطلاعات را شامل رهیافت «اطلاعات به مثابه کشف اسرار»، «اطلاعات به مثابه تفسیر اسرار» و «اطلاعات به مثابه ابزاری برای برساختن محیط» درخصوص نقش اطلاعات در حکمرانی ارائه کرده است.
میرمحمدی, مهدی, ریحانی, علیرضا. (1401). نقش سازمان های اطلاعاتی در کشورداری: از کشف اسرار تا برساختن محیط. فصلنامه مطالعات راهبردی, 25(95), 127-146.
MLA
مهدی میرمحمدی; علیرضا ریحانی. "نقش سازمان های اطلاعاتی در کشورداری: از کشف اسرار تا برساختن محیط". فصلنامه مطالعات راهبردی, 25, 95, 1401, 127-146.
HARVARD
میرمحمدی, مهدی, ریحانی, علیرضا. (1401). 'نقش سازمان های اطلاعاتی در کشورداری: از کشف اسرار تا برساختن محیط', فصلنامه مطالعات راهبردی, 25(95), pp. 127-146.
VANCOUVER
میرمحمدی, مهدی, ریحانی, علیرضا. نقش سازمان های اطلاعاتی در کشورداری: از کشف اسرار تا برساختن محیط. فصلنامه مطالعات راهبردی, 1401; 25(95): 127-146.
)