عضو هیئت علمی گروه روابط بینالملل دانشگاه تربیت مدرس
چکیده
برخلاف دوران جنگ سرد که تمرکز قدرت در قالب نظم دو قطبی از ویژگیهای بارز آن محسوب میشد، در فضای کنونی، نظام بینالملل با پراکندگی قدرت مواجه است؛ تا جایی که از نظم چند قطبییا حتی نظم غیرقطبی سخن به میان آمده است. تأثیر این پراکندگی قدرت، سیالشدن نظم بینالملل و ایجاد فضای جدید کنش در محیطهای منطقهای است. در واقع، توان و ارادۀ قدرتهای بزرگ سنتی (عموماً غربی) برای درگیری مستقیم در مناطق، کاهش یافته؛ به نحوی که بیشتر مایل هستند از طریق حضور غیرمستقیم و جهتدهی به موازنۀ قوای سیال منطقهای ایفای نقش کنند. به همین نسبت، این قدرتهای نوظهور و منطقهای هستند که به بازیگرانی فعال تبدیل شدهاند و میکوشند در فضای جدید کنش، قدرت و نفوذ خود را ارتقاء بخشند
)
