1
دانشجوی دکتری روابط بینالملل دانشگاه تربیت مدرس
2
عضو هیئت علمی گروه روابط بینالملل دانشگاه تربیت مدرس
3
عضو هیئت علمی گروه روابط بین الملل دانشگاه تربیت مدرس.
چکیده
چگونگی مفهومسازی و نوع نگاه به رابطه امنیت و توسعه، نقش مهمی در پیکربندی سیاست خارجی و دستاوردها و ناکامیهای آن ایفا میکند. در این مقاله، این استدلال مطرح شده است که در زمانه کنونی با توجه به گسترش دستورکار امنیت و غلبه رویکرد ایجابی به امنیت بر نگاه سلبی به آن، بین امنیت و توسعه رابطهای مبتنی بر حاصل جمع مثبت حاکم است و بدون وجود یکی از آنها، دیگری به خطر میافتد. در نتیجه این تحول، فاصلهگرفتن سیاست خارجی از نگرش امنیتمحور و پیگیری توأمان امنیت و توسعه ضرورتی انکارناپذیر است. تجربه نشان میدهد کشورهایی که در این زمینه ناکام بودهاند و یا بهطور جدی در این راستا تلاش نکردهاند، امنیت شکنندهتری دارند.
)