این مقاله با بهرهگیری از نظریه «بازنمایی» در جامعهشناسی هنر و استفاده از الگوی تبیینی بوردیو درباره «سبک زندگی» تلاش میکند فرآیند برساخته‌شدن مفهوم دهه شصت در سبک زندگی بازنمایی‌شده در فیلم‌های سینمایی پرفروش دهه نود را بررسی کند. پرسش اصلی مقاله این است که آیا تصویری که از سبک زندگی دهه شصت در سینمای دهه نود بازنمایی شده، همراستا با گفتمان جمهوری اسلامی است؟ بررسی چند مورد از فیلم‌های تولیدشده در دهه نود با استفاده از روش تحلیل محتوا، نشان می‌دهد مصرف فرهنگی نامرتبط با ارزش‌های انقلاب بیشترین میزان بازنمایی سبک زندگی دهه شصت در سینمای دهه نود را به خود اختصاص داده و دهه شصت به عنوان دورانی «تمسخرآمیز»، «شرمسارگونه» و «پایانیافته» در سینمای دهه نود بازنمایی شده است.
)