دانشآموخته روابط بینالملل از دانشگاه تهران؛ پژوهشگر مطالعات امنیتی
چکیده
درک رایج از امنیت ملی در میان سیاستگذاران و کارگزاران اجرایی کشور، آن را بیشتر وظیفه نهادهای نظامی، اطلاعاتی و انتظامی تصور میکند. همچنین، برخی شواهد ساختاری مانند ایجاد کمیسیون مختص امنیت ملی در مجلس شورای اسلامی یا وجود شوراهای مستقلی در این زمینه مانند شورای عالی امنیت ملی یا شورای امنیت کشور، این معنا را متبادر میکند که در عمل، امنیت ملی و موضوعات مرتبط با آن قابل تمییز و تفکیک از سایر حوزهها و امور مربوط به کشورداری است. این در حالی است که آنچه امنیت ملی خوانده میشود، نه یک بُعد خاص از اداره کشور، بلکه نتیجه یا محصول کشورداری کارآمد در ابعاد سیاسی، فرهنگی-اجتماعی، زیستمحیطی، اقتصادی و دفاعی است. به بیان دیگر، امنیت برآمده از کشورداری یکپارچه، متوازن و خردگرایانه در هر کدام از ابعاد مذکور است. یکپارچگی کشورداری به معنی آن است که اداره کشور «بستهای به هم پیوسته» است که در آن نمیتوان مسائل یک حوزه را از مسائل دیگر ابعاد جدا کرد؛ بلکه باید همزمان به اثرگذاری و اثرپذیری ابعاد از یکدیگر توجه کرد
میرمحمدی, مهدی. (1398). آموزش و پرورش و امنیت ملی: چارچوبی برای تحلیل و دستورکاری برای پژوهش (یادداشت راهبردی). فصلنامه مطالعات راهبردی, 22(84), 193-202.
MLA
مهدی میرمحمدی. "آموزش و پرورش و امنیت ملی: چارچوبی برای تحلیل و دستورکاری برای پژوهش (یادداشت راهبردی)". فصلنامه مطالعات راهبردی, 22, 84, 1398, 193-202.
HARVARD
میرمحمدی, مهدی. (1398). 'آموزش و پرورش و امنیت ملی: چارچوبی برای تحلیل و دستورکاری برای پژوهش (یادداشت راهبردی)', فصلنامه مطالعات راهبردی, 22(84), pp. 193-202.
VANCOUVER
میرمحمدی, مهدی. آموزش و پرورش و امنیت ملی: چارچوبی برای تحلیل و دستورکاری برای پژوهش (یادداشت راهبردی). فصلنامه مطالعات راهبردی, 1398; 22(84): 193-202.