پژوهشکده مطالعات راهبردیفصلنامه مطالعات راهبردی1735-0727207820180220The Co-relationship between the Development and Geographical Potentials in Iran’s Provincesبررسی رابطه توسعه یافتگی و پتانسیل های جغرافیایی در استانهای ایران73861082FAابوالفضل قنبریدانشیار دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی دانشگاه تبریزJournal Article20171204 <br />The paper aims at studying level of development of the Iranian provinces in 2011 and consequently analyzing its co-relationship with geographical potentials of the provinces taking into account factors like health, education, culture, economy, housing and other infrastructures. As the findings of the papers indicate there is an uneven co-relationship between geographical potentials and level of development of the Iranian provinces. For instances, provinces like Yazd, Semnan and Kerman, with low level of potentials, enjoy 6.1, 1.5 and 1.48 co-relationship of development respectively and so have second, third and fourth level of development. Therefore, one can conclude that due to wrong employment, the geographical potentials play little role in development of the regions, thus proving a weak co-relationship between them. <br /> <br /> هدف این مقاله، تعیین سطوح توسعه مناطق مختلف ایران در سال 1390 و بررسی و تحلیل آن در رابطه با پتانسیلهای جغرافیایی در استانهای کشور با استفاده از شاخصهایی در بخشهای بهداشتی و درمانی، فرهنگی و آموزشی، اقتصادی، زیربنایی و مسکن است. یافتههای این پژوهش نشان میدهد بین پتانسیلهای جغرافیایی و توسعهیافتگی استانهای ایران رابطهای نامتناسب وجود دارد. برای نمونه، استانهایی مانند یزد، سمنان و کرمان که از پتانسیلهای پایینی برخوردارند، به ترتیب با ضریب Cli 1/6، 5/1 و 48/1 از توسعهیافتگی بالایی برخوردار هستند و در رتبههای 2، 3 و 4 قرار دارند. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که در ایران توانها و پتانسیلهای جغرافیایی بهدلیل بهرهبرداری نادرست، نقش چندانی در توسعه نواحی نداشته و همبستگی بین این پتانسیلها و سطوح توسعهیافتگی نواحی بسیار ضعیف است.<br /><strong> </strong>https://quarterly.risstudies.org/article_61082_004acdd92eaf1b54dd7669e2b41834b1.pdfپژوهشکده مطالعات راهبردیفصلنامه مطالعات راهبردی1735-0727207820180220.Urban Spatial Regulation and Strategic Planning of Population Peployment on the Southern Shoreline of Iranانتظام فضایی شهرها و برنامهریزی راهبردی استقرار جمعیت در سواحل جنوبی ایران396461085FAمهدی میرزاده کوهشاهیاستادیار جغرافیای سیاسی دانشگاه هرمزگاننسرین اباذریدانشآموخته کارشناسی ارشد برنامهریزی آمایش سرزمین دانشگاه هرمزگانJournal Article20071202 <br />Distribution quality and spatial regulation of the population play an important role in sustainable development of the regions, meeting the needs, better services and national safety and security. The paper discusses the issue of spatial regulation of the population in the Iranian cities as well as the distribution of the population in the Iranian southern coastal cities. In this context, urbanization and polarization of the population is the main feature of population deployment in the said areas. Except Bushehr province, uneven deployment of population is an evident phenomenon. Therefore, a desirable planning as well as moving towards even distribution of the population especially in the Oman Sea coast, west Hormozgan and east Bushehr is an urgent necessity. <br /> کیفیت پراکنش و نظام استقرار فضایی جمعیت نقش موثری در توسعه پایدار مناطق، تأمین نیازها، بهبود خدمات، ایمنی و امنیت ملی دارد. این مقاله به کیفیت انتظام فضایی شهرها و چگونگی پراکنش جمعیت در مراکز شهری استانهای ساحلی جنوب ایران پرداخته است. نخستشهری و قطبیشدن جمعیت، مهمترین ویژگی استقرار جمعیت در مناطق یادشده است. به استثنای استان بوشهر، در سایر استانها ناموزونی جمعیتی شهرهای استان مشهود است. چنین وضعیتی، ضرورت برنامهریزی و حرکت به سوی تعادل جمعیت و بازتوزیع آن از طریق توجه به مناطق مستعد بارگذاری جمعیت مانند کرانههای دریای عمان، غرب هرمزگان و شرق استان بوشهر را روشنتر میکند.<br /><strong> </strong>https://quarterly.risstudies.org/article_61085_7645d40b25528f0e60efe2725e86dc5c.pdfپژوهشکده مطالعات راهبردیفصلنامه مطالعات راهبردی1735-0727207820180220.Nation-building Strategies and Uneven Development in Iranاستراتژیهای ملت سازی و توسعه ناموزون در ایران6510261086FAعلیرضا رحیمیعضو هیئت علمی پژوهشکده مطالعات راهبردیJournal Article20171201The paper considers the relationship between nation-building strategies and uneven regional development in Iran during Pahlavi’s era and the Islamic Republic of Iran and raises the question of effects of their strategies of nation-building on regional imbalances witnessed in Iran. And its main hypothesis is as follows: in spite of different results of the strategies of nation-building in the two eras, both of them have led, to some extent, to regional uneven development. The findings of this paper have been illustrated through causal explanation and they indicate that among different elements of strategies of nation-building, some common factors like political and economic decentralization, and top-down reforms have been followed in the both eras and they have been creating uneven development in Iran. <br /> این مقاله، رابطه میان استراتژیهای ملتسازی و توسعه نامتوازن منطقهای در ایران را در دورههای پهلوی و جمهوری اسلامی با طرح این پرسش که استراتژیهای ملتسازی چه تأثیری بر نابرابریهای منطقهای در ایران داشتهاند؟ مورد بررسی قرار داده است. فرضیه مقاله این است که بهرغم سرشت متفاوت استراتژیهای ملتسازی در دو دوره پهلوی و جمهوری اسلامی، هر دوی این استراتژیها در ایجاد درجههایی از توسعه نامتوازن منطقهای در ایران نقش داشتهاند. یافتههای حاصل از این مطالعه که به روش تبیین علی مورد پردازش قرار گرفتهاند، حاکی از این است که از میان مؤلفهها و عناصر استراتژی ملتسازی در دورههای یادشده، عناصر مشترک مهمی مانند تمرکزگرایی سیاسی و اقتصادی و سیاست اصلاحات از بالا در ایجاد توسعه نامتوازن مؤثر بودهاند.<br /><strong> </strong>https://quarterly.risstudies.org/article_61086_2849a775dec98a224011421144665e40.pdfپژوهشکده مطالعات راهبردیفصلنامه مطالعات راهبردی1735-0727207820180220.A Framework for Evaluation of Cultural Justice in the Iranian Provinces and Regionsچارچوبی برای سنجش شاخصهای عدالت فرهنگی در استانها و مناطق ایران10312861087FAملوک سیدآبادیدانشجوی دکتری مدیریت فرهنگی دانشگاه واحد علوم تحقیقاتابراهیم حاجیانیعضو هیئت علمی دانشگاهافسانه زمانی مقدمعضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقاتJournal Article20171201 <br /> <br /> <br />Malouk Seyed Abadi <br /> <br />Cultural equality or justice is one of important, however neglected, areas of regional inequality. Therefore, aiming at identification and promotion of cultural justice in Iran, the paper attempts to illustrate the issue through the social and political theories and in this way it considers the main documents and different theories. The authors intend to introduce a couple of indicators for studying cultural justice in Iran and the methodology of the paper is mixed of documentation, Delphi and questionnaire methodologies. <br /> <br /> برابری یا عدالت فرهنگی، یکی از حوزههای مهم و البته فراموششده نابرابریهای منطقهای است. بر این اساس، این مقاله با هدف شناسایی، اعتباربخشی و وزندهی به شاخصهای عدالت فرهنگی در ایران نگارش شده است و در آن، ضمن اینکه تلاش شده تا مسئله عدالت فرهنگی با کمک نظریههای اجتماعی و سیاسی شرح داده شود، با مرور اسناد بالادستی و نظریهها و رویکردهای مختلفی که به این مسئله پرداختهاند، سعی نویسندگان بر آن است که مجموعهای از شاخصها برای سنجش وضعیت عدالت فرهنگی در استانها و مناطق ایران ارائه شود. روش پژوهش، تلفیقی از روشهای اسنادی، دلفی و پرسشنامهای است.<br /><strong> </strong>https://quarterly.risstudies.org/article_61087_039aaf86d1c054bdc88ea3d8047e4f3a.pdfپژوهشکده مطالعات راهبردیفصلنامه مطالعات راهبردی1735-0727207820180220.Security and Development; A Geopolitical Approach Towards Development and Equality in Iranامنیت و توسعه؛ رویکردی ژئوپلیتیکی به توسعه و توازن در ایران12915861088FAرضا خلیلیاستادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی تهرانJournal Article20181221.The paper provides a different analysis the impact of trans-regional security equations on development and equality in Iran with special attention to the relationship between security and development within the framework of the regional developments. For the author, the relationship between domestic and international levels through the regional security and geopolitical structure brings about new perspectives. Thus, the main question of the paper is focused on the regional security and geopolitical structure. And to discuss the issue the following hypothesis is raised: the features of the security environment in the Middle East cause unsustainable and uneven development in Iran. <br /> در این مقاله با برجستهکردن رابطه امنیت و توسعه در چارچوب معادلات ژئوپلیتیک منطقهای، تلاش میشود تصویری متفاوت از اثرگذاری معادلات امنیتی فراملی بر توسعه و توازن در ایران ارائه شود. به باور نگارنده، ارتباط میان دو سطح داخلی و بینالمللی از طریق معادلات امنیتی و ساختار ژئوپلیتیک منطقهای، زوایای متفاوتی را در این زمینه پیش رو مینهد. بر این اساس، پرسش اصلی مقاله این است که معادلات امنیتی و ساختار ژئوپلیتیک منطقهای چه تأثیری بر توسعه و توازن در ایران داشتهاند؟ در پاسخ به این پرسش، این فرضیه مطرح میشود که ویژگیهای محیط امنیتی خاورمیانه باعث ناپایداری و نامتوازنی توسعه در ایران شده است.<br /><strong> </strong>https://quarterly.risstudies.org/article_61088_eeebde11d56c905f46b050aae6ff1ac0.pdfپژوهشکده مطالعات راهبردیفصلنامه مطالعات راهبردی1735-0727207820180220.Security Implications of Uneven Regional Development in Iranپیامدهای امنیتی ناموزونی توسعه منطقهای در ایران15918661089FAمحمد خضریاستادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوبخدر فرجیراداستادیار پژوهشگاه علوم انتظامی و مطالعات اجتماعیمحمد قاسمیاستادیار پژوهشگاه علوم انتظامی و مطالعات اجتماعیJournal Article20171214Based on the findings of the paper, continuous uneven development in Iran has led to problems as follows: continuation of migration from less developed regions to developed regions, inequality in population density, growing density of the population in developed regions, rising of marginalization around metropolitans, increasing risks for biosphere centers and tensions in utilization of the resources. These problems, in the medium and long term can lead to threat of social solidarity and cohesion, fragile national economy and political divergence which pose a threat against national security. <br /> بر اساس یافتههای این مقاله، تداوم ناموزونی توسعه مناطق مختلف کشور به مسائلی مانند ادامه مهاجرت از مناطق کمترتوسعهیافته به مناطق برخوردار، بیتعادلی در استقرار جمعیت، شکلگیری پدیده ابَرتراکم جمعیتی در مناطق برخوردار، گسترش حاشیهنشینی در کنار شهرهای بزرگ، افزایش خطرپذیری مراکز زیست، تنش در بهرهبرداری از منابع زیستمحیطی منجر میشود؛ که این موارد در میانمدت و درازمدت باعث تهدید یکپارچگی و انسجام اجتماعی، شکنندگی اقتصاد ملی واگراییهایی سیاسی میشوند و امنیت ملی را به مخاطره میاندازند.<br /><strong> </strong>https://quarterly.risstudies.org/article_61089_13480d3c1fb3e0ccc801616c0978fb41.pdfپژوهشکده مطالعات راهبردیفصلنامه مطالعات راهبردی1735-0727207820180220.(یادداشت راهبردی) عدالت منطقه ای در چشم انداز 140418719661090FAفرزاد پورسعیدعضو هیئت علمی پژوهشکده مطالعات راهبردیJournal Article20180220.سند چشمانداز ایران در افق 1404 به همراه سیاستهای کلی برنامه چهارم توسعه در آذرماه 1382 به دستگاههای ذیربط اجرایی و قانونگذاری ابلاغ شد. این سند، هدف کشور را در این بیست سال که شامل چهار برنامه توسعه خواهد شد، دستیابی به جامعهای توسعهیافته با جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه آسیای جنوب غربی (شامل آسیای میانه، قفقاز، خاورمیانه و کشورهای همسایه) قرار داده و تحقق این هدف را نیازمند رشدی پرشتاب و مستمر در حدود دو برابر رشد معمول کشور میداند. در ضمیمه این سند، نموداری رسم شده که گزینه رشد سریع را با گزینه ادامه روند موجود مقایسه کرده و دستیابی به هدف پیشگفته را که ماهیتی رقابتی دارد، منوط به انتخاب گزینه رشد سریع کرده است. بر این اساس، انتخاب گزینه رشد سریع با کیفیت پیشگفته، نیازمند توجه همزمان و متناسب به حفظ و ارتقاء اصول عدالت اجتماعی و شاخصهای آن است تا جامعه ایرانی در مسیر پیشرفت و برای نیل به منزلت فرادست در حوزههای اقتصادی، علمی و تکنولوژیک با از هم گسیختگی و واگرایی اجتماعی و تضعیف پایههای عدالت اجتماعی مواجه نشود.https://quarterly.risstudies.org/article_61090_d3f106c4f3c13473cded9e4ee7045fd8.pdf