هیچ شهروند عربی به اندازة شهروندان عراقی تحت حکومت صدام حسین از وجود یک‌حکومت دیکتاتوری با سیاست‌های ماجراجویانة خارجی و جنگ دچار ضربة روحی و روانی‌نشده است. علت امر را به میزان قابل توجهی در ناکامی رژیم عراق در ایجاد یک هویت ملی‌واحد، به نحوی که کل مردم عراق را در برگیرد می‌توان جست. در واقع فقدان چنین یکپارچگی،مستقیماً به ظهور صدام حسین بر اریکة قدرت کمک کرده بود، او از عمق نیازمندی عراق به یک‌قدرت قوی که غالب بر وجوه افتراقش باشد، ظهور کرد بنابراین نجات مردم عراق از وجود چنین حکومت توتالیتری و نیز رهایی همسایگان آن‌کشور از تهاجمات و تاراج بیشتر نه تنها سهل‌تر از سوق دادن عراق به یک سیاست فراگیر داخلی‌نخواهد بود بلکه حتی سخت‌تر از آن نیز خواهد بود.
ابتدای صفحه