پس از 11سپتامبر، نخستین کشوری که به عنوان مأمن طالبان و گروههای حامی القاعده مورد هجوم نیروهای ائتلاف غرب به سرکردگی آمریکا قرار گرفت، افغانستان بود. پس از آن، در سال 2003، ناتو عملاً فرماندهی نیروهای بینالمللی حاضر در افغانستان را بر عهده گرفت. این مقاله، با بررسی روند حضور نیروهای ناتو در افغانستان و ترکیب آنها و همچنین، پراکندگی جغرافیایی نیروهای هریک از اعضای ناتو در این کشور، به چالشهای فراروی نیروهای ناتو در افغانستان میپردازد. این چالشها را میتوان در سه سطح ساختاری، منطقهای و داخلی بررسی نمود. در سطح ساختاری، چالشها عمدتاً حول محور اختلاف اعضا بر سر وظایف کشورها، تفاسیر حقوقی و ناهماهنگی میان نیروها شکل گرفتهاند.
ابتدای صفحه