دکترای علوم سیاسی و عضو هیئت علمی پژوهشکده مطالعات راهبردی
چکیده
یدة اصلی نوشته این است که علاوه بر کارکردهای ایجابی و امنیتساز، چهرة دیگر انتخابات در جمهوری اسلامی پدیدارسازی سطوح مختلفی از بیثباتی سیاسی و بستری برای وقوع رخدادها، مسائل و چالش‌های امنیتی و تهدیدات اجتماعی بوده و چنین نقشی متأثر از نوع کنش‌گری و رفتار سیاسی سه ضلع اصلی انتخابات، یعنی نهادهای حاکمیتیِ اجرایی و نظارتی، الگوی رقابت احزاب و جناح‌های سیاسی و الگوی رفتار انتخاباتی مردم و گروه‌های اجتماعی می‌باشد. این مقاله در چارچوب رویکرد دیوید ساندرز پیامدها و چالش‌های امنیتی- سیاسی رفتار انتخاباتی مردم و گروه‌های اجتماعی و نیز تأثیر الگوی رقابت انتخاباتی احزاب و جناح‌های سیاسی را بر شاخصهای بیثباتی سیاسی (رژیم سیاسی، انسجام سیاسی- اجتماعی) بررسی و ارزیابی می‌نماید.یافتههای پژوهش نشان می‌دهد در چارچوب الگوی تعامل کنش‌گران انتخاباتی، چرخهای از وضعیت امنیتی در الگوهای سهگانه «انتخابات نسبتاً آرام» « انتخابات چالش‌آفرین» و «بحران انتخاباتی» تکرار شده و به نظر میرسد با توجه به آسیبهای نظام انتخابات در ایران، الگوی رفتار انتخاباتی کنش‌گران به سمت وضعیت چالشآفرینی و بیثباتکنندگی در جریان است.
)
