حزب، یکی از نمادها و ابزارهای اصلی مشارکت سیاسی، از پیشینهای دراز برخوردار است؛ با این وجود هنوز این سؤال مطرح است که آیا پدیده تحزب منجر به افزایش توسعه و ثبات سیاسی و امنیت میشود و یا این که امنیت و وحدت ملی را دچار پریشانی و بیثباتی میسازد؟ مؤلف معتقد است، جای هیچ شکی نیست که تأسیس احزاب، عامل تقویتکننده ثبات و امنیت نظام سیاسی است، مشروط بر آن که موانع تحزب برطرف شده و با آفات و آسیبهای محتمل، با هوشیاری تمام برخورد شود؛ زیرا تجربه تاریخی نشان میدهد که صِرف وجود احزاب و پدیدههای سیاسی مشابه، نشانه پویایی و نشاط سیاسی و موجد توسعه و ثبات همه جانبه و پایدار نیست و تحزب و تکثر سیاسی را زمانی میتوان صاحب ارزشهای مذکور به شمار آورد که به تشتت و تفرق سیاسی جامعه نیانجامد. بنابراین حزب به تنهایی، راه حل نیست بلکه خود نیازمند بسترسازیهای ضروری و زمانمند و از جمله تأمین امنیت است.
)