استدلال اصلی این مقاله آن است که دو عنصر اصلی شکل‌دهنده به سیاست خارجی چین در مورد مناقشه هسته‌ای ایران عبارتند از مناسبات میان پکن و واشنگتن و بحث امنیت انرژی چین. در این راستا، به نظر می‌رسد تا کنون ایجاد توازن میان خواسته‌های تهران و واشنگتن، استراتژی اصلی چین در برخورد با مناقشه هسته‌ای ایران بوده است. پکن با اتخاذ این استراتژی، سعی در ایجاد توازن میان احتیاجات تجاری و تکنولوژیک خود به آمریکا از یک سو و نیاز به ایران در زمینه انرژی از سوی دیگر دارد. البته در این میان، بحث مسائل استراتژیکی و ژئوپلیتیکی نیز وجود دارد که در این تحقیق، در حد ضرورت به این موارد نیز اشاره خواهد شد. علاوه بر این، چشم‌اندازی نیز در مورد آینده برخورد چین با مناقشه مورد بحث ارائه خواهد شد.
سلطانی‌نژاد, احمد, زهرانی, مصطفی, & شاپوری, مهدی. (1392). سیاست چین در مناقشه هسته‌ای ایران و عوامل مؤثر بر آن. فصلنامه مطالعات راهبردی, 15(58), 143-170.
MLA
احمد سلطانی‌نژاد; مصطفی زهرانی; مهدی شاپوری. "سیاست چین در مناقشه هسته‌ای ایران و عوامل مؤثر بر آن". فصلنامه مطالعات راهبردی, 15, 58, 1392, 143-170.
HARVARD
سلطانی‌نژاد, احمد, زهرانی, مصطفی, شاپوری, مهدی. (1392). 'سیاست چین در مناقشه هسته‌ای ایران و عوامل مؤثر بر آن', فصلنامه مطالعات راهبردی, 15(58), pp. 143-170.
VANCOUVER
سلطانی‌نژاد, احمد, زهرانی, مصطفی, شاپوری, مهدی. سیاست چین در مناقشه هسته‌ای ایران و عوامل مؤثر بر آن. فصلنامه مطالعات راهبردی, 1392; 15(58): 143-170.
)