هدف مقاله حاضر بررسی رابطه مردم‌سالاری و امنیت ملی در کشورهای کمترتوسعه‌یافته است. جلوگیری از آزادی‌های سیاسی و مدنی شهروندان در بسیاری از کشورهای کمترتوسعه‌یافته، با توجیه امنیت ملی و همچنین تأثیر ناگوار مردم‌سالاری نوپا بر امنیت ملی در برخی کشورهای خاورمیانه، انگیزه اصلی این بررسی است. دراین مقاله با روشی کارکردی- سیستمی، نشان داده می‌شود که مردم‌سالاری و نهادهای مدنی برآمده ازآن، می‌توانند با تصحیح و تسهیل جریان داده‌ها، تطبیق برون‌دادها با درون‌دادهای سیستم سیاسی، کارکرد مناسب فرایندها و بازخورد های سیستم و هماهنگی سیستم سیاسی با اجزا و محیط کارکردی، به افزایش ضریب امنیت ملی کمک‌کنند. این امراز طریق کارکردهایی چون ایجاد انسجام اجتماعی، افزایش ظرفیت سیاسی، افزایش مشروعیت، کمک به تکمیل فرایند ملت‌سازی، تطبیق گفتمان نخبگان با گفتمان جامعه و غیره، صورت می‌پذیرد.
)
