گفتمان نرم، در دهه پایانی قرن بیستم رواج یافت و افق نوینی در فهم و تبیین مسائل راهبردی، به ویژه در مطالعات بینالملل گشود. مفهوم امنیت نرم از دل این گفتمان برخاسته و در معنا اشاره به امنیتی است که از بازیگران در برابر صدمات و خطرات به گونهای ملایم و ناملموس حراست میکند. مقاله حاضر در این چارچوب، به عملیاتینمودن مفهوم امنیت نرم در جامعه ایرانی میپردازد و به دنبال راهبردی است که بتواند در چارچوب جمهوری اسلامی، جامعه و دولت را از تهدیدات یکدیگر به گونهای نرم در امان بدارد. نویسنده، برای این منظور، معتقد است آنچه میتواند این مهم را ممکن کند و در حفظ جمهوری اسلامی در سطح امنیت داخلی، امنیت نرم را بر امنیت سخت و در واقع، نرمافزارگرایی را بر سختافزارگرایی اولویت بخشد، بازتولید گفتمانی ایده جمهوری اسلامی در مواجهه با چالشها و بحرانهای محیطی در عرصههای مجازی، گفتمانی و گستره عمل اجتماعی است.
)
