جدید مطالعات امنیتی را شکل میدهد. مقاله حاضر به تبیین جایگاه امنیت انسانی به مثابه رهیافتی مردممحور، همهگیر و معطوف به رضایت و کرامت بلندمدت انسانی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران میپردازد. برای این منظور، ابتدا مفهوم و ابعاد امنیت انسانی در متون نظری بازنمایی میشوند و سپس، قانون اساسی در پرتو این تلقی مفهومی و ابعاد آن مورد بازخوانی و بازفهمی قرار میگیرد. نویسنده معتقد است امنیت انسانی در متن ایده امنیت در قانون اساسی جمهوری اسلامی قرار دارد و امنیت ملی، مرزها و حدود آن را مشخص میکند و جایگزین یا مزاحم آن نمیشود.
)