در این مقاله، نویسنده به بررسی دو مفهوم یادگیری و آموزش پنهان پرداخته است.با پذیرش این پیشفرض که حجمی از التهابات اجتماعی و فردی در حیات کنونی جامعه ایران، به یادگیریهایی بازمیگردد که موضوع وقوف آگاهی کنشگران نیست؛ برخی دادههای کمی موجود مورد بررسی قرار گرفتهاند تا وجود آموزشها و یادگیری پنهان در جامعه ایران مورد آزمون قرار گیرد.نویسنده جهت تأیید فرضیه اولیه خود به بررسی موردی عملکرد تلویزیون در جمهوری اسلامی ایران پرداخته است و با بهرهگیری از دادههای موجود در ارتباط با بعضی از مجموعههای تلویزیونی که در ایران به نمایش درآمدهاند، نشان میدهد که این سریالها چگونه در دیالوگ بازیگران، صحنهآرایی فضا و.مطالبی را نهفته دارند که بیننده ناخودآگاه آنها را جذب و به عمل میگذارد.توجه جدی به مضمون برنامههای تلویزیونی و عطف توجه به آموزشهای پنهانی که این رسانه میتواند داشته باشد؛ پیشنهاد مؤکد نویسنده را شکل میدهد.
علینقی, امیرحسین. (1379). رسانه و آموزش پنهان:
( امکانسنجی موردی آموزش پنهان در فعالیتهای رسانهای در ایران). فصلنامه مطالعات راهبردی, 3(7.8), 184-195.
MLA
امیرحسین علینقی. "رسانه و آموزش پنهان:
( امکانسنجی موردی آموزش پنهان در فعالیتهای رسانهای در ایران)". فصلنامه مطالعات راهبردی, 3, 7.8, 1379, 184-195.
HARVARD
علینقی, امیرحسین. (1379). 'رسانه و آموزش پنهان:
( امکانسنجی موردی آموزش پنهان در فعالیتهای رسانهای در ایران)', فصلنامه مطالعات راهبردی, 3(7.8), pp. 184-195.
VANCOUVER
علینقی, امیرحسین. رسانه و آموزش پنهان:
( امکانسنجی موردی آموزش پنهان در فعالیتهای رسانهای در ایران). فصلنامه مطالعات راهبردی, 1379; 3(7.8): 184-195.
)