از منظر حقوق بین‌الملل، هنوز معاهده الزام‌آور جهانشمول مشخصی مبنی بر ممنوعیت حمله یا تهدید به حمله مسلحانه، که جزییات ممنوعیت مقرر در حقوق بین‌الملل عام را پیشبینی نماید، منعقد نشده است، هرچند تلاش‌های بین‌المللی در این زمینه ادامه دارد. مقاله حاضر، با رجوع به اسناد بین‌المللی و همین طور رویه بین‌المللی، به توضیح و تحلیل ممنوعیت مذکور پرداخته و نارسایی‌های حقوق بین‌الملل در این زمینه را روشن نموده و برای رفع آنها پیشنهاداتی را مطرح کرده است. همچنین، این مقاله با رجوع به اسناد بین‌المللی موثق و رویه بین‌المللی، مبانی حقوقی حمله یا تهدید به حمله مسلحانه علیه تأسیسات هسته‌ای در لوای نظریه دفاع مشروع پیش‌گیرانه را نقد نموده و مغایرت آن را با قواعد و مقررات حقوق بین‌الملل مورد بررسی قرار داده است.
رضایی پیش‌رباط, صالح. (1392). حقوق بین‌الملل و عدم مشروعیت حمله یا تهدید به حمله مسلحانه علیه تأسیسات هسته‌ای. فصلنامه مطالعات راهبردی, 16(62), 187-204.
MLA
صالح رضایی پیش‌رباط. "حقوق بین‌الملل و عدم مشروعیت حمله یا تهدید به حمله مسلحانه علیه تأسیسات هسته‌ای". فصلنامه مطالعات راهبردی, 16, 62, 1392, 187-204.
HARVARD
رضایی پیش‌رباط, صالح. (1392). 'حقوق بین‌الملل و عدم مشروعیت حمله یا تهدید به حمله مسلحانه علیه تأسیسات هسته‌ای', فصلنامه مطالعات راهبردی, 16(62), pp. 187-204.
VANCOUVER
رضایی پیش‌رباط, صالح. حقوق بین‌الملل و عدم مشروعیت حمله یا تهدید به حمله مسلحانه علیه تأسیسات هسته‌ای. فصلنامه مطالعات راهبردی, 1392; 16(62): 187-204.
)
