امنیت انسانی شرایطی را توصیف می‌کند که در آن بستر رفع نیازهای مادی و معنوی انسان به طور توامان و دائمی فراهم آید. این رویکرد زمانی در دستور کار نهادها و افراد قرار گرفت که نگاه سنتی به امنیت نتوانست چالش‌های این حوزه را پاسخگو باشد و به موازات گسترش تحولات جهانی، ناامنی‌ها در سطوح ملی و بین‌المللی افزایش یافت. مباحث مطرح شده در باب امنیت انسانی (موضوع، مسایل، چالش‌ها و نحوه سنجش و تقویت آن)، به رغم تبیین‌های نظری مفید، ابهامات مفهومی آن را هم گسترش داده است. مقاله حاضر با تأکید بر بعد عملی و جای دادن ایدة امنیت انسانی در کانون مباحث سیاست خارجی کشورها، مفهوم امنیت انسانی را مورد بازاندیشی قرار می‌دهد و ضمن ارایه تعریفی جامع، منسجم و دقیق، امکان اندازه‌گیری و تقویت آن را فراهم می‌آورد. مؤلفان، ضمن ابداع و تعریف مفهوم «فقر تعمیم یافته»، امنیت انسانی را «تعداد سال‌های زندگی آینده که خارج از وضعیت فقر تعمیم یافته سپری می‌شود»، تعریف کرده‌اند. این تعریف، با لوازم کمی و آماری آن می‌تواند در دستور کار پژوهشی و علمی برای سنجش و تقویت امنیت انسانی در زمینه‌های تخمین مخاطره، پیشگیری، محافظت وجبران پیامدهای آن مخاطرات، قرار گیرد. هدف عمده مقاله حاضر شناخت تهدیدات معطوف به امنیت انسانی و تقویت امنیت انسانی در مقابل آن تهدیدات است.
)