بحث از نسبت آزادی و امنیت به مثابه دو حق‌مهم شهروندی از آنجا که با توجه به شرایط و مقتضیات زمان امکان تقابل آن دو با یکدیگرمی‌رود، از جمله موضوعات مهمی است که کلیه نظام های سیاسی به نوعی با آن مواجه هستند، پرسش بنیادینی که در اینجا مطرح می‌شود آن‌است که: آیا با استناد به شرایط و اهداف امنیتی می‌توان حد و حدودی را برای حق آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات قایل شد یا خیر؟ البته از آنجا که موضوع بحث ناظر بر شرایط معمولی می‌باشد پاسخ به آن چندان ساده نیست، چرا که معمولاً همه نظام ها در پاسخ به این سؤال درشرایط بحرانی، جواب مثبت می‌دهند. این نوشتاربا تحلیل برخی از اسناد مهم حقوقی سعی داردنسبت بین این دو مفهوم را کاویده، به خواننده تصویر روشنی از محدودیت های امنیتی ارایه دهد.
)